Köksünə tikanmı batıb,

A taleyi sarı bülbül?!

Qan ağlayan qəhərini

Böləsiyəm yarı, bülbül.

Oxuyursan, yoxsa sən də

Yad əliylə qara gələn

Tariximi ağlayırsan?

O tarixi yazanların

Taleyini dağlayırsan?!

Dağlar tökür göz yaşını,

Əridirsən qarı, bülbül!

Səsini məlhəm bilirəm,

Gəl yaramı sarı, bülbül!

O zaman söz yiyələri

Ulduzu, Ayı öyürdü.

«Partiyanın eşqi ilə»

Bəyaz sarayı öyürdü.

Nə müddətdi Qarabağda

Susdurublar tarı, bülbül.

Səsin bu dərdin özüdü,

Oxuyursan, Sarı bülbül!..

Oxuyursan nə zamandı,

Ötənləri ana-ana.

Nə heyrətdi, nə gümandı? –

Oxuyursan yana-yana.

Yolun üstə dayanardı,

Gözü yolda qalan Şuşa.

Səsin ilə oyanardı,

Bir tamaşa olan Şuşa.

.

Ömürdən can uman qəhər

Bir ürəyə sığandımı?

Oxuduğun nəğmə deyil,

Ruh sarsıdan fəğandımı?

Şuşasız qalmısan deyə

Yaman təntiyib nəfəsin.

Dərd-qəminə dərman deyə

Qisasa çağırır səsin.

Yağı bilmirmi ki, Şuşa

Od oğlunun Şuşasıdı?

Qisas qalmaz qiyamətə,

Millət bir gün coşasıdı!

Şuşaya uç, vaxtı çatıb,

Gələk sənə sarı, bülbül!

Səsin şəhid harayıdı,

Oxu, oxu, Sarı bülbül!..

Bakı, 9 may, 1993