Ocağı qalanmayan

O tənha kənd mənimdi.

İşıqları yanmayan,

O tənha kənd mənimdi.

Dəli intizar baxır,

Hələ dözüm var, baxır…

Bağlı qapılar baxır,

O tənha kənd mənimdi.

Neçə cığır, iz qalıb,

Növbəsiz kəhriz qalıb…

Təndir çörəksiz qalıb,

O tənha kənd mənimdi.

Talana aldandı o,

Qalana aldandı o,

Yalana aldandı o,

O tənha kənd mənimdi.

Dilə gəlir dərd-azar,

Dərd üstündən dərd yazar…

Böyüyür məzar-məzar,

O tənha kənd mənimdi.

Gedib gözünün ağı,

Dərddən əyilib dağı –

Ona çəkmişik dağı –

O tənha kənd mənimdi.

Sorğu-sualdı yoxsa,

Şirin xəyaldı yoxsa,

Dərddi, məlaldı yoxsa? –

O tənha kənd mənimdi.

Çəkilən aha baxın,

Tutqun sabaha baxın,

Bunca günaha baxın,

O tənha kənd mənimdi…

Bakı, mart, 2001