Akif VAQİFOĞLU:  HEÇ ÖLÜ DƏ UTANAR?

Bəzən çalışırsan ki, hirsini udub bir söz danışmayasan, olmur. Danışdıqca adamın dərdi açılır.
Adam deməyə də xəcalət çəkir ki, indiki gənclərin əksəriyyətində utanmaq qabiliyyəti qalmayıb. Nəinki gənclərdə, hətta...
Küçədə, dükan-bazarda, ictimai nəqliyyatda veyl və bambılıların yöndəmsiz hərəkət və davranışından narahat olan qoca, ağsaqqal utanır, qulağı “nauşnik”li, əli təsbehli, “ayfon”lu cavanlar utanmır.
Zəhmətinin bihudə getməsinə rəğmən el içrə peşiman və pərişan dolanan ata-ana utanır, öz ixtiyarı ilə keçinən övlad utanmır. 
İşçinin səhlənkalığından direktor, dərsdən yayınan, kitab vərəqləməyən məktəbli ucbatından  müəllim utanır, amma öyüd-nəsihət qəbul etməyən, tədris ilini birtəhər başa vuran şagird utanmır. 
Toya gedib, pul salıb sakitcə birtərəfli oturan, əcnəbiləşmiş məclisdən zövq almayan xəcalətdən tər töküb utanır, amma siyahıya pul yazdırmayan,toyun axırınacan “tıxıb”, dava-dalaş salan hoqqabaz utanmır. 
Nə isə, müxtəsər ərz edirəm ki, başınızı ağrıtmayım: ...həkim utanır, xəstə utanmır (əksinə də ola bilər); böyük qardaş utanır, kiçik utanmır;  ölülər utanır, dirilər utanmır və s.
İndi deyəcəksiniz ki, heç ölü də utanar?  Ə..., rəhmətliyin oğlu,  bəyəm bilmirsən ki, ölülərin yarısı cənnətlik, yarısı da cəhənnəmlik olur? Necə deyərlər, yerləri məlum. Haqq-hesab günü, tərəzi-mizan vaxtı bəd əməlinə görə peşiman olub utanan olacaq, ya yox? Amma biz dirilər olub keçənlərdən hali ola-ola, ömrümüzün sonuna qədər görə-görə, eşidə-eşidə nə ibrət edirik, nə də utanırıq.  
Akif VAQİFOĞLU.