Dillərə söz oldun günün birində,
Nə günlərə qaldın, ay dəli eşqim.
Eynin açılmadı, üzün gülmədi,
Əzəldən qəhərli, qüssəli eşqim.

Sevgidən təmənna ummaq olarmı?–
Belə ömr eləyir ruhsuz bədənlər.
Əhdinə vəfalı olanlar azdı,
Çoxdu məhəbbətlə alver edənlər.

Hərənin öz bəxti, öz qisməti var,
Hər sevgi xoşbəxtlik açarı olmur.
Sevgi var bir ömrə qənim kəsilir,
Hər eşqin gül açan baharı olmur.

Gülağa, bu dünya düzələn deyil,
Gərək bu sevdanın daşını atam.
Sevgidən təmənna uman adama
Əzəldən düşmənəm, əzəldən yadam.

Oktyabr, 1999